Verslag van Susanne Belger.
Vanuit Beaune vertrokken we, na een heerlijk diner en goede nachtrust in een goed hotel, samen met IJsbrand en Wil Barendregt en Bert en Lisette Bakker, naar de haven van Toulon om vandaar te vertrekken naar Ajaccio.
Het is nooit stil bij Annemarieke en mij in de auto. We zingen met gouden oude hits mee of bespreken wereldproblemen, maar nu waande ik mij in een rijdend kantoor. Veel telefoongesprekken en appjes. "Weet jij mijn hutnummer?" Hoe laat gaat de boot nu? Zelfs "ik sta bij het havenkantoor in Toulon om een terugreis te boeken maar dat kan alleen online en het lukt mij niet. Wat doe ik nu? Als dit niet lukt ga ik niet mee naar Corsica. Stoicijns belde en appte Annemarieke naar het boekingskantoor in Harderwijk om nog een terugreis te boeken. Ik hoorde haar zeggen ik betaal het wel en krijg het wel weer van je terug wat de deelnemer ook keurig heeft gedaan.
Annemarieke je hebt je roeping gemist want je had een geweldige reisorganisatie kunnen runnen!
Gelukkig waren we ruimschoots op tijd in Toulon, nadat we nog wat gegeten hebben en stokbrood en kaas hadden gekocht voor het ontbijt aan boord omdat de dienstregeling was aangepast. We zouden pas om 12.00 uur aankomen in Ajaccio i.p.v. 7.00 uur. We sloten ons aan bij de vele wachtenden voor de boot, die om 20.45 uur zou vertrekken. Helaas nog geen boot te bekennen. Langzaam werd duidelijk dat het later zou worden, hoeveel later was niet bekend. Geen probleem, we hadden dus alle tijd om onze Roadster vrienden te begroeten, bij te praten en Annemarieke kon de routeboeken uitdelen. Natuurlijk direct een afspraak gemaakt om aan boord in de bar nog wat te gaan drinken.
Rond 10.00 uur mochten we aan boord en werden we gedirigeerd naar onze plaats om te parkeren. We zijn met veel moeite uit de auto geklommen want we stonden erg dicht op elkaar De deur ging maar een kiertje open. Het is lang geleden dat ik vrolijk door zo’n kleine opening naar buiten kon! Nu op zoek naar onze hut. Deze was snel gevonden maar we moesten wachten op de man met de masterkey die alle deuren van de hutten opende.
Eindelijk naar de bar nou ja bar een ongezellige winderige plek. Later hoorden we dat er een leukere bar was op een ander deck. De leden waarmee we hadden afgesprok
en waren daarentegen erg gezellig en de wijn was prima. De bar sloot al om 23.00 uur. Dan maar naar bed met het idee om heerlijk uit te kunnen slapen. We konden in de hut blijven tot ongeveer 11.00 uur. Een uur voor de aankomst in Ajaccio
In diepe slaap hoorde ik ver weg een stem ,die opriep om de hut te verlaten??? Hoe laat zou het zijn? 6.30 uur??? Laten we maar weer gaan slapen ze zijn vast vergeten het bandje uit te zetten. Toch maar voor de zekerheid naar buiten gekeken. Blij dat we dat gedaan hebben. We zagen de kust van Corsica. Vele mensen stonden al klaar om van boord of naar hun auto te gaan. Ik moet zeggen dat we wel eens blijer wakker zijn geworden.
Met veel moeite weer in de auto geklommen, mmmm, nieuwe heup, pijnlijke knie, helaas ook geen maatje 36 meer.
Op weg naar het ontbijt op een half uurtje afstand van de boot, wat eerst een lunch zou zijn vanwege de late aankomst. Met dank aan het organisatieteam in de rode Porsche die de lunch kon omzetten naar een ontbijt. Na het heerlijke ontbijt op een prachtige plek aan het strand vertrokken we, onder een strak blauwe hemel, op weg naar onze eerste overnachting in Propriano
Het beloofd weer een geweldige week te worden worden!
