Verslag van Albert en Claudia Weterings.
Gisterenavond werd me gevraagd om een stukje te schrijven over onze belevenissen op Corsica. Lastig hoor, elk moment is gezellig, mooi weer, prachtig landschap, mooie wegen en lekker eten. Maar goed, het is maandag 3 juni en vandaag gaan we rondje om Ajaccio rijden. Het is redelijk vroeg, ontbijt zit er op en in de verte hoor ik onweer. Onweer met een strak blauwe lucht? Gelukkig is het de bulderende bas uit de uitlaten van een SL 63S AMG die tot leven komt. Even later gevolgd door de schorre schreeuw van een aantal Porsche 911’s. Wij dragen natuurlijk lekker bij aan deze symfonie en laten met enkele BMW Z4 een hese huil ontsnappen aan de dubbele uitlaten. We blijven tenslotte kleine jongens als het om auto’s gaat… Dat blijkt maar weer eens een keer als we na het verlaten van het hotel terrein onze route beginnen en al snel een tunnel tegenkomen. De uitlaten gaan op standje ‘klepje open’ en hoewel de jongste chauffeur minstens 50 is (om over de oudste maar te zwijgen…) doen we allemaal hetzelfde. Terugschakelen en volle bak door die tunnel! Mijn lieftallige echtgenote roept nog maar eens ‘kleuters zijn jullie allemaal’ maar gelukkig zegt ze het met een grote smile. Als ik vervolgens voorstel om straks op de rotonde te keren en de tunnel nog een keer heen en weer te doen ‘voor die leuke roffel’ is dat aan de andere kant weer iets te veel van het goede blijkbaar.
Maar goed, we vervolgen de route richting Ajaccio. Natuurlijk kapje open, goed ingesmeerd met factor 30 en de Spotify playlist staat aan. Onderweg stoppen we zoals gebruikelijk op diverse punten om van het uitzicht te genieten. Na een uurtje maken we een koffie stop vlakbij een strandje waar we nog een aantal club leden tegenkomen. Met de drone maken we een paar foto’s en het strand is, zeker vanuit de lucht, paradijselrit brengt ons via de vele slingerweggetjes verder richting de stad, onderweg verbazen we ons allemaal over de roekelozeijk. De rijstijl van sommige motorrijders, die niet voor niets ‘orgaan donoren’ genoemd worden door artsen. De wegen zijn prachtig maar soms smal, bochten in de berg
en zijn niet de meest overzichtelijke en we moeten regelmatig even remmen omdat er koeien lang de weg staan te grazen. Halverwege de rit stoppen we op een parkeerplek, genieten even van het uitzicht en besluiten de wandeling naar de punt niet te maken maar om om te draaien en lekker op strand te lunchen. We vinden al snel een werkelijk schitterend restaurant, lekker op het strand waar we genieten van de culinaire kant van Corsica. Na de lunch besluiten we even Ajaccio in te gaan om te kijken hoe het centrum is. Een van de attracties is het huis van Bonaparte maar de reviews op internet doen ons toch twijfelen. Wordt uiteindelijk een wandeling door de stad, een ijsje en daarna weer lekker verder. Vanuit de stad toeren we verder langs diverse mooie oude dorpjes, en bereiken na een kleine 170 kilometer weer ons hotel in Propriano waar de meeste auto’s al weer netjes op een rijtje staan te wachten. Nog even tijd voor een douche, even omkleden en vanavond weer een zalig diner.
