Verslag van Dorry Reuling en Paul Boes.
Tja, "het kan verkeren" en dan gaat het in dit geval om de weersomstandigheden. Roadsters zijn in het leven geroepen om open mee te rijden, maar deze ochtend treffen we het slecht: boven ons hotel drijven donkergrijze zware wolken onrustig voort en er valt veel regen .....
We houden niettemin de moed erin en gaan toch op pad, ook omdat we ons aangemeld hebben om over de rit van vandaag een verhaaltje te schrijven. Belofte maakt schuld, dus we moeten op pad!
Vandaag kunnen we kiezen tussen een lange rit van 302 km of een korte van 132 km. Gezien de niet al te beste weersomstandigheden kiezen we voor de korte route, die vanuit ons hotel langs de westkant van het Lago Maggiore loopt richting het noorden. Het kapje houden we er nog maar even op. Dat was verstandig, want na een kwartiertje in de buurt van Cánnero Riviera worden we overvallen door hevige stortbuien. We zien geen hand meer voor ogen en de ruitenwissers werken op topsnelheid. We besluiten rechtsomkeert te maken en terug te rijden naar het hotel. We vinden het jammer dat we vandaag deze mooie route niet zouden kunnen rijden en krijgen het idee om te kijken hoe het weer is in het gebied aan het eind van de route, dus westelijk van waar we op dat moment zijn.
Tot onze vreugde is het daar zowaar droog en de zon schijnt er zelfs. Dus het besluitis snel genomen, we gaan de route in tegenovergestelde richting rijden. De eerste stop is in de stad Verbania, ook wel 'een tuin aan het meer' genoemd. Het is de grootste plaats aan het Lago Maggiore en bekend om zijn villa's, paleizen, tuinen en parken die in de 19de eeuw zijn aangelegd en gebouwd door aristrocraten. We genieten hier van een cappuccino buiten op een overdekt terras, - want ondanks de regen is de temperatuur prima - en kijken uit op het robuuste standbeeld van Victor Emanuel II (in 1861 de eerste koning van het verenigde Italië) en op het daarachter prachtig gelegen Lago Maggiore. De lucht klaart helaas nog niet op..... Zoals gezegd vervolgen we de route in tegenovergestelde richting
En dan wordt het weer inderdaad langzaam beter en kunnen we zelfs open gaan rijden, daar klaart ook ons gemoed van op! Het idee is om te gaan lunchen in het historische oude stadje Santa Maria Maggiore dat op ruim 800 meter hoogte ligt in de Vigezzo vallei. De prachtige natuur heeft veel schilders van heinde en verre geïnspireerd en daarom wo
rdt het dal, ingesloten door de bergen, ook wel de Valle dei Pittori - de vallei van de schilders - genoemd.
In het res
taurant 'Albergo Rama Verde' (waar we alleen mannelijke gasten ontwaren in werkoutfits die een driegangenlunch tot zich nemen, wat een 'heerlijk' contrast vormt met de Nederlandse broodjeslunch met glas melk!) genieten we van een smeuïge pasta en nemen we tegelijkertijd onze kennis van het Italiaans door! Na het middaguur vervolgen we de route en komen aan in de plaats Vovogna, waar onze blik direct valt op een hoog op de heuvel gelegen prachtige neo-gotische kerk: de Chiesa Parrochiale del Sacre Cuore (de parochiekerk van het Heilige Hart van Jezus). In de kerk, die toegankelijk is via een brede trap, bewonderen we fresco's uit de 15de en 16de eeuw
Als we buiten komen nadat we het interieur van de kerk hebben bekeken en een kaarsje hebben opgestoken is het toch weer gaan regenen. Het verder open rijden zit er voor vandaag helaas niet meer in. Vroeger dan op vorige dagen komen we terug in ons fraaie hotel, direct gelegen aan het Lago Maggiore. Zittend op het balkon van onze kamer met een prachtig uitzicht op de heuvels en een aperitief drankje binnen handbereik, realiseren we ons dat we - ondanks het slechte weer - een heerlijke dag hebben gehad en opnieuw bijzonder hebben genoten van de prachtige natuur en cultuur in dit deel van Italië.
